Over de Pyreneeën naar Spanje

Het waaide hard toen ik gisteren mijn tentje opzette. Zo hard dat ik af en toe bang was dat het zou wegwaaien. In Nederland gaat de wind meestal 's avonds liggen. Zo niet hier. De hele nacht door bleef het waaien en klonk de wind door de hoge bomen als een straaljager die opstijgt. Ik heb niet zoveel geslapen, maar mijn tentje is niet weggewaaid.

Maar als beloning zag 's ochtends toen ik wegfietste een besneeuwde berg. Dat zag er imposant uit. Nu komt mijn pas van 750 meter niet in de buurt van 2700 meter hoge reus, maar desondanks, het zijn dezelfde Pyreneeën.

Dat is de bedoeling vandaag. Over de Pyreneeën naar Spanje. Eerst nog een vlak stukje van 20km, en toen, aiaiai eerste nog een tussenklim naar 350 meter en weer terug naar 80. Maar goed, het waren prachtige uitzichten op die besneeuwde berg en de middelandse zee in verte. Daarna begon de echte klim. In 10 km naar 650 meter in anderhalf uur. Ik ben een keer of 5 gestopt om uit te rusten. Er waren hele pittige stukjes. Daar was ik bij het laatste Franse dorpje Las Illas, en daar begon het laatste stuk onverhard naar de grensovergang. Dat was bij tijd en wijle zo stijl dat ik toch heb gelopen. Maar uiteindelijk was ik er.

Aan de Spaanse kant begint meteen een asfalt weg zodat je meteen naar beneden kunt sjezen. Want dat is het. De eerste 10 km gaat hard naar beneden, en dan is het nog een 20 km grotendeels dalen en ik zit in Figueres op een terras aan het bier. En in een behoorlijk hotel. Morgen naar het Dali museum. Daar was ik nog nooit geweest.En mijn fiets blijft morgen veilig in de garage van het hotel.