De ijzeren weg

Vandaag reed ik grotendeels over oude spoorweg routes. Die stijgen nooit meer dan 2.5% dus dat is goed te doen, tenzij je last van je kniëen hebt, zoals ik. Het was echt een uitdaging om zo weinig mogelijk kracht te zetten, en meteen terug te schakelen, zelfs als je wordt ingehaald door mensen die duidelijk ouder zijn, met evenveel bagage.


 Ik was dus ook niet de enige die deze route fietst. Ik zag meerdere mensen met vakantie bagage mij inhalen.

Bij  het vertrek in Diest heb ik nog het Begijnhof aldaar bekeken.


De streek waar ik doorheen fiets het de Haspengouw. Voor het plaatsje Zoutleeuw heb ik een omweg gemaakt. Een klein plaatsje met een heel grote kerk.


Later had ik niet meer de energie voor de omweg naar Hoegaarden, hoewel dat meer mijn ding is. Maar dan was ik vast niet meer in Namen gekomen, waar ik nu zit. De laatste 8km was een lange afdaling, een onverwachte brenger die ik goed kon gebruiken. Namen is een mooie, grote stad met vele terrasjes en jongeren die aan de Maaskades  rosé drinken.





Reacties