Vandaag zou de dag zijn dat het lekker weer wordt. Dat gebeurde uiteindelijk, maar niet direct. Eerst van mijn hotel terug naar de route. Het was nog steeds bewolkt en koud. Daarna naar het hoogste punt van de route. Op 1242 meter was mijn hoogste punt deze reis in de Cevennen. Maar het regende ook weer.
Onderweg werd ik ingehaald door een andere fietser. Ook een Nederlander waarmee ik een stukje opfietste. Hij had plannen om naar Corsica, en oversteken naar Italië en dan via Venetië naar Poreç en weer terug naar Nederland te gaan. Altijd baas boven baas. Hij ging ook iets sneller.
Na het hoogste punt begon het afdalen. Daar kwam een punt waar je uitkeek over de laagvlakte en misschien wel 50 km ver kon kijken. Het was jammer dat het zulk slecht weer was.
Eerst een kilometer of 10 over de grote weg naar beneden. De grote weg heeft beter asfalt, dus je kunt harder, maar je wordt ook ingehaald door vrachtwagens. Dat was van 1200 naar 950 meter. In Langogne komt een andere weg. Daar was het eerste zo'n 20 km vlak, stukjes stijgen en dalen. Maar daarna via een klein weggetje het Val de Chassezac in. Dat was een geweldige mooie afdaling in het dal. Misschien wel 40 km alleen maar dalen door prachtig 50 tinten groen met beneden een rivier of stuwmeren.
Beneden kwam in aan bij Le Vans, een Provençaals stadje, heel toeristisch, maar het was ondertussen ook heel lekker weer, waar ik om 9 uur s'avonds gewoon nog buiten op het terras van de camping zit.
Reacties
Een reactie posten